PENYIBARAN SENJATA PEMUSNAH MASSA: KES LIBYA

PENYIBARAN SENJATA PEMUSNAH MASSA: KES LIBYA PROLIFERATION OF WEAPONS OF MASS DESTRUCTION: THE CASE OF LIBYA. INTERNATIONAL RELATIONS VOLUME 22 (1): 105-127 GAWDAT BAHGAT.2008.

Pengenalan

Artikel “Penyibaran Senjata Pemusnah Massa : Kes Libya” yang ditulis oleh Gawdat Bahgat meninjau perubahan dasar luar Libya dalam soal Penyibaran Senjata Pemusnah Massa dan perubahan pendirian negera itu terhadap hubungan antarabangsanya dengan dunia amnya dan negara-negara Barat khususnya dari tahun 1960-an hingga awal abad ke-21. Selepas kemerdekaan tercapai oleh Libya pada 1951, Libya berada di bawah pemerintahan Raja Idris yang mengamalkan polisi konservatif yang pro-Barat. Semasa pemerintahan baginda, Libya telah menandatangani Perjanjian Pengawalan Senjata Pemusnah Massa pada Julai 1968. Pada 1hb. September 1969, apabila pemerintahan monarki baginda digulingkan oleh sekumpulan pegawai tentera yang diketuai oleh Mummar al Qadhafi, corak dasar luar Libya telah mula mengalami satu perubahan yang drastik. Pemerintahan Qadhafi telah berusaha untuk mengembangkan pengaruhnya di Dunia Arab dan Benua Afrika, bersikap anti-penjajah dan Dunia Barat, melibatkan diri dalam aktiviti-aktiviti keganasan dan membangunkan Senjata Pemusnah Massa demi memastikan kerajaannya berterusan. Sehingga lebih kurang tahun 2003, dasar luar negara itu telah beralih dari aspek keganasan dan menuju ke arah penglibatan diri semula ke dalam pentas politik dunia.

Hujah-Hujah Utama Gawdat Bahgat

Dalam rencananya, Bahgat telah membentangkan beberapa hujah. Hujah pertama, mengikut Bahgat, Presiden Qadhafi mempunyai semangat nationalisme Arab yang kuat dan berpendapat satu negara Arab yang bersatu perlu diwujudkan dengan cepat. Mengikut Qadhafi , salah satu sebab negara-negara Arab masih mundur ialah penjajahan yang lama oleh Turkey dan penjajah-penjajah Eropah.. Israel yang diwujudkan oleh kuasa-kuasa imperialisme di pertengahan Dunia Arab yang membahagi-bahagikan sumber-sumber kawasan tersebut juga menyebabkan negara-negara Arab lemah dan dibahagi-bahagikan. Oleh itu, Presiden Qadhafi telah terlibat dalam banyak rancangan untuk menyatupadukan negara-negara Arab. Walau bagaimanapun, kebanyakan negara Arab menyambut usaha beliau dengan sikap yang dingin. Akibatnya, Libya telah terlibat dalam banyak cubaan subversif dan pembunuhan terhadap kerajaan negara-negara Arab lain dan pemimpinnya. Selain itu, kekalahan negara-negara Arab dalam Perang Arab-Israel pada tahun 1967 telah menyemarakkan lagi semangat dan perasaan nasionalisme beliau dan menggunakan pendirian ketenteraan yang tidak bertolak-ansur terhadap Israel. Satu-satu cara untuk mengembalikan kegemilangan dan perpaduan Arab ialah memusnahkan negara Yahudi tersebut dan negara-negara Arab mesti memerlukan senjata nuklear yang setara dengan yang dimiliki oleh Israel. Presiden Qadhafi juga mengecam polisi pemimpin Palestine Yasir Arafat yang menggantikan perjuangan ketentetraan dengan penyelesaian secara aman dalam soal Palestine. Sejak awal tahun 2000-an, pendirian Libya telah semakin lembut dan Libya sedar bahawa ia tidak perlu lebih radikal daripada sebahagaian besar orang-orang Palestine yang telah menerima kewujudan Israel dan penyelesaian secara aman terhadap konflik itu. Penulis berpendapat bahawa pemimpin Libya itu telah menyedari bahawa kerajaannya tidak bergantung kepada slogan-slogan seperti “Pembebasan Palestine”atau “Penghapusan Israel” supaya ia boleh berterusan. Sebaliknya, ekonomi yang makmur dan integrasi semula ke dalam komuniti antarabangsa akan dapat lebih menjamin kesahan dan “survival” kerajaannya. Hujah kedua yang dikemukakan ialah bahawa perubahan suasana politik antarabangsa juga merupakan salah satu faktor kepada perubahan sikap pemerintah Libya. Terdapat perubahan yang drastik jika dibandingkan suasana politik antarabangsa pada akhir tahun 1960-an dengan tahun 1900-an dan 2000-an. Libya telah kehilangan sokongan kuasa besar akibat keruntuhan Soviet Union. Zaman penjajahan telah lalu dan perjuangan untuk mencapai pembebasan nasional telah semakin lenyap dan sebaliknya ditukarkan kepada zaman yang cenderung kepada integrasi ekonomi global. Malahan, seperti yang tersebut di atas, orang-orang Palestine dan setengah-setengah negara-negara Arab telah berubah sikap terhadap Israel. Memandangkan perkembangan dalaman, serantau dan antarabangsa, Qadhafi telah menerima norma-norma baru dan bekerjasama dengan pertubuhan-pertubuhan antarabangsa untuk melucutkan Senjata Pemusnah Massa Libya. Hujah ketiga meninjau soal itu dari aspek ekonomi pula.Sejak revolusi 1969, Presiden Qadhafi telah menggunakan pendapatan petroleum untuk mengekalkan keamanan negaranya, membiayai dasar luarnya yang “ambitious” dan membina keupayaan ketenteraan konvesyen dan bukan-konvensyen. Presiden Qadhafi selalu menganggap Libya sebagai satu bahagian yang mustahak di sub-Sahara-Afrika. Libya telah terlibat secara aktif dalam hal ehwal dan konflik yang berlaku di Benua Afrika. Strategi Libya ialah untuk mengurangkan pengaruh Barat dan Israel di Benua Afrika. Libya telah membekalkan bantuan kewangan dan ketenteraaan kepada beberapa “pergerakan pembebasan” di benua tersebut.Umpamanya, selama dua dekad Libya telah terlibat dalam kempen ketenteraaan di Chad dengan menyokong penentang-penentang kerajaan dan telah menduduki Azou Strip di selatan Chad. Libya telah dituduh menggunakan senjata kimia di Chad pada 1987. Tuduhan juga ditujukan kepada Libya bahawa ia telah membina tiga buah kemudahan senjata kimia di Rabta, Sebha dan Tarhuna pada 1980-an dan 1990-an. Petroleum merupakan satu-satunya komoditi penting dan tunggal yang digantung oleh Libya. Oleh itu, apabila sekatan ekonomi antarabangsa dikenakan ke atas Libya oleh Majlis Keselamatan Bangsa-Bangsa Bersatu pada tahun 1990-an, telah dikatakan bahawa Libya telah mengalami kerugian ekonomi yang setinggi USD26.5 billion. Ini adalah kali pertama di mana komuniti antarabangsa berjaya mengenakan sekatan yang berkesan terhadap satu negara yang menyokong keganasan di bawah naungan Majlis Keselamatan. Sekatan ekonomi dan diplomatik telah memaksa Libya untuk membentuk satu sikap baru terhadap keganasan dan dasar luarnya. Akibat sekatan ekonomi antarabangsa tersebut, industri petroleum Libya menghadapi kesulitan untuk mendapat barang-ganti, kelengkapan baru, teknologi moden, teknik pengurusan dan pelaburan asing adalah amat diperlukan untuk mengekalkan dan menaiktaraf keupayaan pengeluaran petroleumnya.Pengurangan pendapatan dari petroleum yang besar telah merumitkan lagi masalah ekonomi negara ini disebabkan kejatuhan harga petroleum di pasaran dunia.Ini juga memberi tekanan yang besar ke atas kerajaan Libya agar melaksanakan perubahan yang asas pada dasar luarnya. Hujah keempat mengatakan bahawa Libya telah menandatangani beberapa perjanjian antarabangsa mengenai kawalan senjata sejak 1968. Antaranya, Perjanjian Pengawalan Senjata Pemusnah Massa (Non-Profileration Treaty) 1968, Protokol Geneva (Geneva Protocol) 1971, Perjanjian Konvensyen Senjata Biologi dan Toxic (Biological and Toxic Weapons Convention BTWC) 1982, Perjanjian Pelindaba (Treaty of Pelindaba) 1996 dan sebagainya. Perjanjian-perjanjian tersebut bermatlamat untuk mengawal penyelidikan, pembinaan, pengujian, pemilikan dan penggunaan senjata biologi, senjata kimia, senjata nuklear; mengekalkan taraf penjagaan yang tinggi ke atas bahan-bahan, kemudahan-kemudahan dan radas-radas nuklear serta menghalang pembuangan sisa-sisa radioaktif sewenang-wenangnya. Namun demikian, telah didapati Libya telah berikhtiar untuk membina keupayaan senjata nuklearnya. Ramai pakar senjata percaya bahawa Libya mempunyai program senjata biologi sungguhpun usahanya hanya pada tahap primitif. Libya juga dikatakan memiliki simpanan missile ballistic yang terdiri daripada Scud-B dari bekas Soviet Union, Scud-C dari Korea Utara dan program pengeluaran missile buatan tempatan yang dikenali sebagai Al Fatah. Sejak Qadhafi menerajui kerajaan Libya, program Al Fatah telah berterusan sepanjang tahun 1970-an untuk memperolehi dan membangunkan keupayaan missile jarak-pendek dan jarak-tengah melalui kerjasama dengan beberapa syarikat dari Jerman, China, Soviet Union dan Korea Utara. Di samping itu, disebabkan oleh paras perkembangan teknologi yang rendah, Libya terpaksa memberi tumpuan kepada sumber asing untuk membina keupayaan senjata nuklearnya. Sebaik sahaja Qadhafi menerajui kerajaan Libya, beliau telah cuba membeli, sungguhapun gagal, senjata nuklear dari China. Namun demikian, Soviet Union telah bersetuju untuk membekalkan reaktor nuklear kepada Libya. Malahan, Libya juga bekerjasama dengan Pakistan di mana Libya membantu Pakistan memperoleh uranium dari negara jirannya, Niger manakala Libya memperolehi teknologi, kelengkapan dan rekabentuk nuklear daripada ahli sains Pakistan Abd al-Qadir untuk membuat bom nuklear. Walau bagaimanapun, pada bulan Mac 2003, pegawai Libya telah tampil Britain mengenai niatnya untuk melucutkan Senjata Pemusnah Massanya. Satu siri rundingan telah diadakan antara Libya, Britain dan Amerika Syarikat pada bulan Oktober 2003. Libya sedia bekerjasama dengan pemeriksa-pemeriksa Amerika Syarikat, British dan pegawai-pegawai Agensi Tenaga Atom Antarabangsa (International Atomic Energy Agency, IAEA) dengan membolehkan pemeriksaan kawasan-kawasan yang disyaki terlibat dalam aktiviti-aktiviti Senjata Pemusnah Massa, memastikan pegawai-pegawai kanan sentiasa sedia menolong dan mengambil tindakan pembetulan agar perjanjian Disember 2003 dengan Amerika Syarikat, Britain dan Agensi Tenaga Atom Antarabangsa dipatuhi. Hujah kelima Bahgat menekankan perubahan yang ketara dari segi hubungan Libya dengan negara-negara Barat, terutamanya Amerika Syarikat dan British. Hubungan antara mereka berubah dari keadaan yang mesra dan kerjasama kepada suasana dingin dan akhirnya kembali kesuasana kerjasama sekali lagi. Amerika Syarikat mempunyai hubungan yang baik dengan Libya semasa pemerintahan Raja Idris dari tahun 1950-an hingga 1960-an. Libya mendapat banyak manfaat dari bantuan asing Amerika Syarikat dan pengkalan udara Wheelus Field. Tetapi, selepas Qadhafi berkuasa, hubungan Libya dan Amerika Syarikat dalam tiga dekad itu telah bercirikan wasangka dan permusuhan kerana hubungan yang erat antara Libya dan Soviet Union, bantahan Qadhafi yang hebat terhadap penyelesaian konflik Arab-Israel secara aman, minat Amerika Syarikat untuk mendapat bekalan petroleum dari Libya, penglibatan Qadhafi dalam aktiviti-aktiviti keganasan antarabangsa dan percubaan beliau untuk mendapat dan membangunkan Senjata Pemusnah Massa. Libya telah menghakmiliknegarakan beberapa syarikat petroleum Amerika dan menggunakan petroleum sebagai senjata politik terhadap Amerika Syarikat. Di samping itu, Libya juga telah mendapat bekalan senjata dari Soviet Union dan mulai menyokong gerakan subversif terhadap negara-negara Arab yang konservatif. Permusuhan antara Amerika dan Libya semakin runcing apabila Amerika Syarikat membantah campur tangan Libya yang semakin banyak di Afrika. Konfrantasi ketenteraan dan diplomatik dan hubungan dua-hala yang semakin tegang pada amnya adalah disebabkan oleh penglibatan Libya dalam serangan keganasan terhadap sasaran Amerika Syarikat dan negara-negara Barat lain. Selain itu, Bahgat juga menghujahkan bahawa perubahan ideologi pemimpin Libya juga berperanan untuk mengubah dasar luar negara itu dan beralih dari keganasan. Sebelum sekatan ekonomi antarabangsa dikenakan ke atas Libya, Qadhafi selama ini mengamalkan sistem authoritarian dalam pemerintahan dan dasar luar yang agresif. Tetapi, cabaran dalaman dan luaran yang wujud akibat sekatan tersebut menyebabkan pemimpin itu mengaku perubahan yang asas mesti dilakukan supaya kerajaannya boleh berterusan. Selain itu, beberapa pegawai Libya, termasuk anak Qadhafi, Saif al-Islam, yang menerima pendidikan Barat telah dipertanggungjawabkan untuk mengubah imej negara itu di mata dunia. Saif al-Islam, sejak akhir tahun 1990-an, telah muncul sebagai tokoh utama dalam perubahan dasar luar Libya dan merupakan satu daya tolak kepada keputusan Libya untuk memutuskan hubungan Libya dengan keganasan antarabangsa dan menghapuskan program Senjata Pemusnah Massa. Libya telah mencari jalan untuk menceburkan diri ke dalam sistem global sekali lagi. Libya telah memainkan peranan yang penting dalam rundingan yang membawa kepada pembebasan orang tebusan oleh kumpulan Abu Sayyaf di Filipina pada tahun 2000. Libya sekali menunjukkan sikap yang positif kepada peperangan antarabangsa terhadap keganasan apabila pemimpin Libya turut mengecam serangan al-Qaeda atas Amerika Syarikat pada 11 September 2001. Malahan, perisikan Libya telah berkongsi maklumat-maklumat al-Qaeda dan pelampau-pelampau Islam dengan perisikan Barat. Qadhafi juga mengaku peranan Amerika Syarikat sebagai Kuasa Besar dan sedia mengubah pemusuhan kepada persahabatan tulen.

Pandangan Terhadap Hujah-Hujah Penulis

Memang benar hujah pertama penulis kerana dasar luar Libya amat dipengaruhi oleh kepercayaan, nilai-nilai dan kecenderungan pemimpinnya.Qadhafi telah menerima pendidikan Arab dan Islam yang sepenuhnya dan ini telah mempengaruhi fikiran dan ideologinya. Tambahan pula, belaiu sangat terpengaruh oleh Presiden Gamal Abd al-Nasser dari Mesir yang selalu berkonfrantasi dengan Israel dan Dunia Barat serta menyeru perpaduan Arab. Sumber-sumber idiosinkratik ini, seperti persepsi, nilai-nilai, ideologi telah memberi kesan kepada matlamat-matlamat dasar luar negara itu. Hasrat Qadhafi untuk membentuk satu Dunia Arab yang bersatu telah menjadi salah satu unsur dalam dasar luar negara itu. Matlamat ini adalah bersesuaian dengan matlamat jangka pertengahan, iaitu untuk meninggikan prestig negara itu dan meluaskan negara itu melalui lingkungan pengaruh. Dasar luarnya berorientasikan “memainkan peranan yang berpengaruh dalam politik antarabangsa”, iaitu cuba mengutarakan cadangan dan tindakan untuk menyelesaikan konflik-konflik Dunia Arab. Apabila negara-negara Arab tidak mengendahkan cadangan-cadangannya, Libya telah menggunakan alat dasar luar seperti aktiviti-aktiviti gelap atau kelandestin. Ini termasuk tindakan subversif, melatih orang-orang untuk membantah kerajaan dan memberi bantuan senjata kepada kumpulan anti-kerajaan. Selain itu, Libya. sebagai sebuah negara Arab, tidak akan mengalami kerugian yang besar dengan menggalakkan pemusuhan terhadap Israel. Jaraknya yang jauh dari pusat konflik Arab-Israel memberikannya tahap keselamatan yang tertentu dari kemungkinan serang balas dari Israel. Untuk mendominasikan Dunia Arab, Qadhafi menjadi penyokong yang kuat kepada orang-orang Palestine dan seteru yang ketat kepada negara Yahudi itu. Visinya untuk membentuk satu Timur Tengah yang didominasikan oleh Arab, bebas daripada expoloitasi imperialisme dan pengaruh Barat, tidak membenarkan wujudnya sebuah negara Yahudi di rantau itu. Satu nilai nasion Qadhafi lagi ialah konflik Arab-Israel boleh memberi peluang kepadanya untuk mencabar kepimpinan Mesir di Dunia Arab. Disebabkan kebimbangan Libya bahawa Israel memiliki senjata nuklear yang akan menggugat kestabilan dan keamanan Dunia Arab, beliau telah menggunakan pendapatan daripada eksport petroleum untuk membiayai projek senjata nuklear, kimia dan biologi. Ini bersesuaian dengan matlamat untuk memelihara nilai-nilai asas negara, iaitu kedaulatan dan keselamatan negara. Libya juga menjalinkan hubungan rapat dengan Soviet Union, Korea Utara, China dan Pakistan untuk mendapat bantuan senjata canggih, seperti missile dan teknologi senjata supaya negara itu dapat membangunkan keupayaan senjatanya.Sungguhpun Libya tidak membentuk perikatan militer dengan negara-negara tersebut, terdapat kerjasama persahabatan dan ketenteraan seperti penjualan senjata, pembinaan reaktor nuklear dan penjualan petroleum antara mereka.Tetapi, tahap pencapaian Libya dalam perkembangan senjata nuklear atau senjata pemusnah massa adalah terhad disebabkan oleh kekurangan teknologi dan kepakaran dalam bidang tersebut. Hujah ketiga menyatakan bahawa strategi campur tangan ketenteraan Libya di negara-negara jiran di Benua Afrika, seperti Chad, supaya matlamat dasar luarnya dapat dicapai. Tindakan Libya ini bermatlamat untuk menyokong Presiden Chad dan mempunyai hasrat untuk mengembangkan pengaruhnya ke selatan ke sub-Saharan Afrika. Kawasan ini dipercayai merupakan satu kawasan yang kaya dengan logam yang akan memafaatkan ekonomi Libya. Namun, kempen Libya di Chad telah dibuktikan sebagai gagal dan telah mengakibatkan kerugian besar dari segi sumber-sumber dan nyawa manusia. Oleh itu, setelah mempertimbangkan prioriti matlamat-matlamat untuk kestabilan negara dan kebajikan rakyat lebih penting daripada matlamat mengembangkan lingkungan pengaruh, memang betul pemimpin Libya memutuskan untuk menghentikan campurtangan di negara jirannya itu. Saya bersetuju dengan hujah kelima yang menyatakan bahawa suasana hubungan antarabangsa antara Libya dengan Dunia Barat selalu berubah-ubah. Libya mula bermusuh-musuhan dengan negara-negara Dunia Barat terutamanya Amerika Syarikat, kerana Qadhafi percaya negara-negara Barat yang selama ini mengeksploitasikan negara-negara Dunia Ketiga dan lebih-lebih lagi telah mendirikan sebuah negara Yahudi untuk memecahbelahkan Dunia Arab. Qadhafi telah menutup pengkalan-pengkalan tentera Amerika Syarikat dan Britain dan menghakmiliknegarakan faedah minyak petroleum dan perdagangan asing di Libya . Beliau juga memainkan peranan yang aktif dalam mendorong “embargo” petroleum sebagai alat politik untuk mencabar Dunia Barat, dengan harapan kenaikan harga petroleum dan embargo petroleum pada 1973 akan memujuk Dunia Barat, terutamanya Amerika Syarikat akan menghentikan sokongan kepada Israel. Tetapi, ia masih memerlukan sokongan dari satu Kuasa Besar untuk mendapat bantuan ekonomi dan ketenteraan. Libya mengambil kesempatan pada masa itu, iaitu semasa Amerika Syarikat dan Soviet Union dalam suasana Perang Dingin. Hubungan antara Libya dengan negara-negara Barat semakin tegang apabila didapati Libya sedang membangunkan projek Senjata Pemusnah Massa di mana Amerika Syarikat telah mengadakan sekatan ekonomi dan diplomatik ke atas Libya. Libya menghadapi kesulitan yang lebih besar lagi apabila sekatan ekonomi dan diplomatik antarabangsa dikenakan ke atasnya oleh Majlis Keselamatan Bangsa-Bangsa Bersatu pada tahun 1992 akibat penglibatan Libya dalam keganasan serangan Pesawat Pan Am 103 dan pesawat UTA 772. Keadaan ekonomi negara ini menjadi lebih runcing lagi disebabkan keruntuhan Soviet Union pada akhir tahun 1980-an yang telah menyebabkan Libya kehilangan banyak sokongan dan bantuan darinya. Perubahan set sumber-sumber sistemik di arena politik antarabangsa itu memberi kesan ke atas proses mengubahsuai dan membentuk semula dasar luarnya. Sumber tukaran asing yang terhad selain daripada petroleum telah menghadkan kuasa tawar-menawar dalam penentangannya dengan negara-negara Barat. Akhirnya, dalam kurang daripada satu dekad selepas sekatan ekonomi dikenakan, Libya telah mula membuat perubahan dasar yang dramatik terhadap Dunia Barat. Libya menyerahkan mereka yang bertanggunjawab atas serangan pesawat-pesawat tersebut dan sasaran-sasaran lain kepada pihak yang berkenaan serta membayar pampasan kepada keluarga mangsa. Kehidupan rakyat Libya yang azab sengsara akibat sekatan ekonomi antarabangsa mungkin akan menimbulkan ketidakstabilan negara dan ini juga merupakan salah satu faktor yang mempengaruhi kepimpinan Libya mengubah dasar luarnya. Dengan membenarkan pertubuhan antarabangsa memeriksa kemudahan-kemudahan senjata dan memusnahkan senjata-senjata itu, balasannya ialah sekatan ekonomi digantung pada tahun 2003. Hujah keenam menunjukkan generasi muda Libya yang menerima pendidikan Barat telah mula menjejak langkah ke dalam arena pemerintahannya dan mempunyai pengaruh ke atas polisi negara itu memang dipersetujui. Antara mereka termasuk anak Presiden Qadhafi, Saif al-Islam, telah muncul sebagai tokoh dasar luar Libya. Sekali lagi, faktor kekerajaan atau birokrasi telah berperanan untuk mengubahsuaikan dasar luar dan membentuk semula imej Libya di mata dunia. Saif al-Islam dikatakan menjadi pendorong utama kepada keputusan Libya untuk memutuskan pertalian Libya dengan kegiatan keganasan antarabangsa dan pelepasan program Senjata Pemusnah Massa. Sikapnya yang “moderate” dan pengalamannya akan memberi satu perubahan yang drastik pada dasar luar Libya. Perubahan ini telah “normalise” hubungan Libya dengan negara-negara Barat. Usaha perubahan dasar luar Libya telah berbuah apabila Jabatan Negara Amerika Syarikat, pada 15hb Mei 2006, mengisytiharkan bahawa Amerika Syarikat akan mengembalikan dengan sepenuhnya hubungan diplomatik dengan Libya jika Libya memusnahkan program Senjata Pemusnah Massanya. Amerika Syarikat juga mengeluarkan Libya daripada senarai hitam negara yang menyokong kegiatan keganasan antarabangsa yang Libya berada selama 27 tahun.

Kesimpulan

Pada kesimpulannya, adalah menjadi harapan dunia sejagat bahawa perang dunia, terutamanya perang nuklear, tidak akan berlaku lagi. Kemusnahan dan keazaban yang dikecapi oleh umat manusia mestilah diingati oleh pemimpin setiap negara di dunia. Kerugian dan kesusahan akibat pegeboman Hirohsima dan Nagasaki oleh dua bom atom mesti selalu menjadi ajaran kepada kita. Senjata pada awalnya bermatlamat untuk mempertahankan diri tetapi sekarang ia telah dimajukan sehingga boleh memusnahkan seluruh dunia. Berbanding dengan negara-negara jiran, Libya menikmati kadar kemiskinan yang sangat rendah secara relatif. Dengan pelaksanaan reformasi ekonomi yang dijalankan serta setelah sekatan ekonomi antarabangsa digantung sepenuhnya dari Libya pada 2003, Libya akan lebih berintegrasi ke dalam ekonomi kapitalis global. Pemimpin-pemimpin lain hendaklah menganggap pengisytiharan Libya sebagai satu contoh yang membina. Kemajuan Libya yang tulen untuk menghapuskan Senjata Pemusnah Massanya akan diikuti oleh pembaikan hubungannya dengan komuniti dunia. Dengan Libya menjadi sebuah negara yang lebih aman, ia boleh menjadi sumber kestabilan di Afrika dan Timur Tengah.

Bibliografi

Background Note: Libya, October 2007. Beureau of Near Eastern Affairs. U.S. Department of State. www.state.gov/r/pa/ei/bgn/5425.htm> ;

Gawdat Bahgat, “Proliferation of Weapons of Mass Destruction : The Case of Libya”. International Relations 2008. Sage Publications Jacob Abadi, “Pragmatism and Rhetoric in Libya's Policy Toward Israel” , The Journal of Conflict Studies, Volume XX Number 1 Fall 2000. UNB <http://www.lib.unb.ca/Texts/JCS/bin/get7.cgi?d... ;

Khaw Guat Hoon. 2007, Modul JKP212 Hubungan Antarabangsa, Pusat Pengajian Pendidikan Jauh, USM, Pulau Pinang. Libya, Online 1 October 2008. Wikipedia, the free encyclopedia. Wikimedia Foundation Inc. http://en.wikipedia.org/wiki/Libya

Perjanjian Pengawalan Senjata Nuklear, Online13 September 2008. Wikipedia, the free encyclopedia. Wikimedia Foundation Inc. Sammy Salama and Elizabeth Salch, April 2006. Weapons of Mass Destruction in the Middle East, Center for Nonproliferation Studies, Monterey Institute of International Studies <http://cns.miis .edu/research/wmdme/libya.htm>

The President's National Security Strategy to Combat WMD: Libya's Announcement. Bureau of Public Affairs. U.S. Department of State. <http://www.state.gov/p/nea/rls/27462.htm>;

PERSAMAAN DAN PERBEZAAN DI ANTARA TEORI PENDIDIKAN YANG DIMAJUKAN OLEH PLATO DAN CONFUCIUS

PENGENALAN

Politik telah wujud di mukabumi sejak manusia hidup bersama-sama dalam masyarakat. Ia adalah proses pembentukan dan pembahagian kekuasaan dalam masyarakat yang melibatkan pembuatan keputusan, khususnya dalam negara. Ia adalah usaha yang ditempuh oleh warganegara untuk mewujudkan kebaikan besama dan berkaitan dengan penyelenggaraan pemerintahan dan negara. Oleh itu, sejak zaman dahulu, para cendekiawan yang dikenali sebagai ahli-ahli falsafah, mengemukakan pelbagai hujah terhadap pemerintahan negara. Ahli-ahli falsafah tersebut, sama ada dunia Barat atau dunia Timur, telah memberi banyak pendapat tentang corak pemerintahan yang diidamkan dalam karya-karya mereka supaya pemerintah-pemerintah dapat bertindak demi kebahagian rakyat jelata. Antara ahli-ahli falsafah Barat yang terkemuka ialah Plato (428 SB – 348S , Aristotle (384SB – 322 S , Thomas Hobbes (5 April 1588 – 4 December 1679) , John Locke (1632 – 1704) , Jean-Jacques Rousseau (Geneva, 28 June 1712 – Ermenonville, 2 July 1778) , Karl Heinrich Marx (May 5, 1818 – March 14, 1883) dan sebagainya. Pemikir-pemikir politik Timur yang terkenal pula termasuk Confucius (551 BC - 479 BC) , Abul al-Hasan al-Marwadi (972-1058 A.D.) , Sayyid Abul A'la Maududi (September 25, 1903 - September 22, 1979) dan sebagainya. Setengah-setengah daripada mereka juga merupakan ahli pendidik yang mendapat sanjungan tinggi dalam sejarah manusia. Umpamanya, Plato, Aristotle dan Confucius juga merupakan ahli-ahli pendidik yang cuba memberi ajaran-ajaran dan menyampaikan fahaman-fahaman politik mereka kepada anak-anak murid mereka melalui pendidikan. Mereka berharap anak-anak murid mereka dapat berkhidmat kepada negara dengan berpandukan fikiran mereka agar fahaman-fahaman politik mereka tercapai.

LATAR BELAKANG PLATO

Plato merupakan salah seorang ahli falsafah Yunani klasik yang terkenal. Bersama-sama gurunya Socrates dan anak muridnya Aristotle, beliau telah meletakkan satu asas kepada falsafah Barat. Plato juga merupakan seorang ahli matematik, penulis dialog falsafah dan pengasas institusi pengajian tinggi yang pertama, iaitu Academy di Athens, di dunia Barat. Beliau sangat terpengaruh oleh fikiran Socrates, yang pada pendapat beliau, dihukum mati secara tidak adil. Beliau dilahirkan dalam sebuah keluarga dari kelas tinggi dalam aristokrasi Athens. Bapa beliau ialah keturunan Codrus, bekas Raja Athens. Abang seorang nenek moyang emak beliau ialah Solon, seorang negarawan dan penggubal undang-undang agung Athens dan salah seorang bapa saudara Plato ialah Critias, seorang ahli “Council of Thirty”. Plato telah menyaksikan kekalahan negaranya Athens dalam Perang Peloponnesian yang membawa kepada kemerosotan demokrasi Athens. Selain itu, kematian gurunya, Socrates, juga telah menyebabkan cita-cita beliau untuk memasuki bidang politik terbantut. Oleh itu, Plato telah mengambil keputusan untuk memikirkan cara yang terbaik untuk membangunkan semula negaranya khasnya dan negara-negara lain amnya. Kajian beliau bertumpu kepada bagaimana mengatasi masalah-masalah yang dihadapi oleh manusia kerana beliau berpendapat manusia dapat menjalani kehidupan yang lebih sempurna sekirannya mereka dapat memahami dan menyesuaikan diri dalam alam persekitaran mereka. Kematian Socrates merupakan satu pengalaman yang pahit dalam hidup Plato dan telah mengukuhkan kekecewaannya dalam demokrasi. Selepas peristiwa tersebut, Plato telah meninggalkan Athens dan mengembara ke Megara, Mesir, Cyerene, Magna Graecia di selatan Itali, Tarentum dan Sicily. Plato membahaskan pendapatnya dengan pemerintah-pemerintah bahawa raja-raja mestilah adalah ahli-ahli falsafah (philosophers) dan berkhidmat atas nilai-nilai moral yang mulia daripada kepentingan peribadi, tetapi tidak berjaya. Selepas dua belas tahun menggembara dan pada umur lebih kurang 40 tahun, Plato balik ke Athen dan telah mendirikan Academy pada lebih kurang 385 SM. Academy merupakan satu pusat pengajian dan penyelidikan pada masa itu. Academy terus beroperasi sehingga tahun 529. Dialog-dialog harian antara Plato dan murid-muridnya telah dikumpulkan dalam karya-karyanya, termasuk The Republic, The Laws dan Statesman. Plato membentangkan konsep polisi pendidikan dalam dua karya yang terkemuka, iaitu “The Republic” dan “The Laws”. Dalam The Republic, beliau membentangkan konsep negara yang ideal yang merangkumi ‘keadilan”. Sebenarnya, “The Republic” semata-mata adalah mengenai teori-teori negara ideal manakala “The Laws” adalah aplikasi secara praktikal dalam kes konkrit hipotetikal. Guru-guru dan pelajar-pelajar hidup dalam satu suasana komuniti yang diperkayakan oleh pendekatan pengajaran dialektik di mana persembahan doktrinal diikuti oleh perbincangan.

LATAR BELAKANG CONFUCIUS

dilahirkan pada tahun 551 Sebelum Masihi di bandar Qifu di negara Lu (sekarang Province Shandong, China) dalam sebuah keluarga bangsawan yang miskin. Beliau merupakan seorang pemikir dan ahli falsafah sosial China yang terkenal yang ajaran-ajaran dan falsafahnya sangat mempengaruhi fikiran dan kehidupan bangsa China, Korea, Jepun dan Vietnam. Beliau memulakan pekerjaannya sebagai seorang guru. Beliau mengembara dan mengajar murid-murid yang berkumpul berhampirannya. Kemashyurannya serta sifat-sifat murninya diluas sebar di seluruh negeri Lu. Selepas beberapa tahun, ajarannya serta teorinya disebarkan secara meluas ke seluruh China oleh anak muridnya dan kemudiannya ramai orang memanfaatkannya. Confucius yang berusia 52 tahun, dilantik sebagai majistret Chungtu dan pada tahun seterusnya, beliau menjadi menteri jenayah bagi negeri Lu. Dengan pentadbirannya yang baik, beliau berjaya melaksanakan reformasi baru, keadilan didirikan dan kes-kes jenayah berkurangan sehingga hampir dihapuskan. Confucius meninggalkan kawasan pentadbirannya pada tahun 496 S.M. (Sebelum Masihi) untuk mengembara sambil mengajar di sekitar negara-negara kecil di timur laut dan pertengahan China dan menjelaskan kepercayaan politiknya dan berharap untuk memujuk raja-raja negara lain membenarkan beliau melancarkan reformasi. Pada tahun 484 S.M., tersia-sia mencari pemerintahan yang unggul, beliau kembali ke Lu. Beliau meninggalkan negerinya dan mengembara seluruh China selama 13 tahun. Semasa beliau berumur 69 tahun, beliau kembali ke Lu dan meninggal 3 tahun kemudiannya di Lu – 479 S.M. Pada zaman akhiran Dinasti Zhou (Chou) (1027-256 S.M.), kerajaan menghadapi masalah komplot penggulingan kuasa. Confucius mengkritik zaman itu merupakan zaman kacau-bilau dan kurang bermoral. Beliau berpendapat cara penyelesaian masalah itu adalah mendidik supaya orang ramai mengikut prinsip-prinsip serta ajaran-ajaran pendeta dahulu. Beliau mengadakan penegasan ajaran-ajaran pendeta dahulu dalam kelasnya. Adalah dipercayai bahawa beliau telah menyunting kesemua “Five Classics” seperti “Classic of Rites”, dan menulis “Spring and Autumn Annals” (春秋). Beliau meninggal dunia pada umur 83. Selepas kematiannya, ajaran-ajaran Confucius telah disusun oleh pengikut-pengikutnya dalam Lunyu (Inggeris:Analects), di mana ia merupakan kitab yang paling tepat mengisahkan kehidupan Confucius serta ajarannya. Falsafah Confucius menitikberatkan moral peribadi dan pemerintahan, pembetulan hubungan sosial, keadilan dan keikhlasan. Nilai-nilai tersebut mendapat sambutan yang lebih tinggi daripada doktrin-doktrin lain seperti Legalism atau Taoism dalam Dinasti Han (206 Sebelum Masihi – 220 selepas Masihi). Fikiran-fikiran Confucius telah dikembangkan dalam satu sistem falsafah yang dikenali Confucianism.

TEORI PENDIDIKAN YANG DIMAJUKAN OLEH PLATO

Teori pendidikan yang diutarakan oleh Plato adalah kena-mengena dengan falsafah politik beliau. Plato ialah seorang pemikir idealiazational yang mengemukakan konsep negara yang unggul di mana keadilan wujud dalam masyarakat. Ini adalah kerana mengikut Plato, manusia berkehendakkan sesuatu daripada negara, iaitu keadilan, di mana mereka dapat hidup dalam suatu struktur tanggungjawab tertentu. Keadilan yang dimaksudkan oleh Plato ialah kejujuran, moral dan sifat-sifat baik seseorang yang sempurna.Plato berpendapat bahawa sesuatu negara itu wujud untuk membolehkan manusia dapat mengerjakan sesuatu di dunia ini dan memastikan keharmonian hidup dapat dicapai. Dalam sebuah negara yang ideal, setiap manusia mempunyai fungsi-fungsi masing-masing. Untuk tujuan tersebut, Plato telah membahagikan masyarakat kepada tiga kelas fungsi, iaitu Kelas Penguasa (Philosophers), Kelas Pembantu Penguasa (Warriors) dan Kelas Pekerja (Commoners). Kelas Penguasa, sebagai ketua negara, bertanggungjawab memantau (watch over) kelicinan pentadbiran dan keharmonian negara manakala Kelas Pembantu Penguasa bertanggungjawab atas keselamatan dalam dan luar negara. Plato telah mencadangkan satu sistem pendidikan yang mempunyai kepentingan utama untuk politik negara, iaitu bertujuan untuk mewujudkan ketiga-tiga kelas tersebut. Plato telah mencipta satu program pendidikan di mana kanak-kanak akan belajar mulai umur 5 tahun dan akan dididik sehingga umur 18 tahun dalam ilmu sejarah, matematik dan pendidikan jasmani supaya mereka mempunyai pengetahuan asas. Kemudian, pada umur 18 hingga 20 tahun, mereka akan diajar ilmu mempertahankan diri dan gimnastik. Mereka akan diuji dan yang gagal akan menjadi Golongan Pekerja atau Saudagar. Mereka yang berjaya akan terus diberikan pendidikan dalam ilmu sains, matematik dan astronomi sehingga mereka berumur 30 tahun. Pada masa itu, mereka akan menduduki satu peperiksaan. Mereka yang gagal akan menjadi Golongan Pembantu Penguasa (Askar atau Pemerintah Tentera) manakala yang berjaya merupakan satu kumpulan yang kecil yang akan tinggal di akademik untuk melanjutkan pelajaran mereka. Kumpulan tersebut akan mendalami ilmu falsafah dan pentadbiran untuk beberapa tahun lagi. Dari kumpulan inilah timbul seorang raja (RajaBerfalsafah atau Philosophy King) yang adil, bermoral, berkebolehan, bijak dan berkeperibadian lebih tinggi daripada orang lain. Sistem pendidikan Plato itu telah menjadi satu alat untuk menentukan siapa yang memerintah dan siapa yang diperintah dan ia juga telah menjadi asas kepada teori politik Plato. Salah satu tugas pendidikan dalam negara Platonik adalah untuk mengekalkan keadaan yang sedia ada. Semua inovasi adalah dilarang dan pendidikan mestilah menentang segala perubahan dan semua bentuk subversif. Meskipun konservatism Plato yang ekstreme, Plato mempunyai pendapat-pendapat yang inovatif juga. Umpamanya, beliau menyokong dan menggalakkan persamaan jantina pada satu masa apabila kaum wanita hanya dihadkan kepada hal rumahtangga. Wanita, seperti lelaki, juga dilatih gimnastik dan dijangka pergi berperang dalam pakaian perisai seperti lelaki. Beliau mencadangkan perempuan diberi pendidikan yang sama dengan lelaki tanpa diksriminasi sesama mereka. Mengikut beliau, walaupun wanita lebih lemah daripada lelaki dalam banyak bidang, tetapi pasti ada wanita yang lebih berkemampuan daripada lelaki dalam beberapa bidang walaupun bilangannya lebih kecil daripada bilangan lelaki. Malahan, Plato mencadangkan wanita boleh juga terlibat dalam bidang politik sekiranya mereka lebih berkebolehan daripada lelaki kerana Plato menekankan kemampuan atau kebolehan dan bukan jantina. Penyertaan dalam politik bukan sahaja penting dari segi kedudukan di dalam satu kelas sosial tetapi juga mempunyai kepentingan untuk jantina itu sendiri. Plato juga menetapkan pendidikan wajib bagi untuk semua, itulah untuk semua anggota bagi Kelas Penguasa. Dalam buku beliau “Republic”, program pendidikan dibahagikan kepada dua bahagian, iaitu pendidikan intelektual dan pendidikan moral. Plato juga sangat menitikberatkan pendidikan moral dan politik. Melalui pendidikan moral, pelajar-pelajar akan mengalami perasaan sakit dan puas dalam keadaan-keadaan yang berbeza. Mereka akan melakukan perbuatan yang baik dan perbuatan yang sebaliknya dan ini dapat dicapai dengan memberi ganjaran dan hukuman yang bersesuaian. Plato mencadangkan dua kaedah untuk menyampaikan pendidikan moral. Pertama, kaedah Indoktrinasi digunakan ke atas pelajar-pelajar yang mempunyai tahap intelek yang rendah. Kedua, kaedah hard intelectual training atau latihan intelektual cergas diberikan kepada pelajar-pelajar yang lebih cerdik. Latihan moral selalu dikaitkan dengan perbicaraan tentang politik oleh Plato kerana beliau percaya bahawa politik merupakan satu sistem didikan moral. Politik mempunyai kaitan dengan keadilan dan keadilan bermakna kehendak untuk membangkitkan satu masyarakat yang sempurna. Untuk manusia membangkitkan satu masyarakat yang sempurna, manusia harus menerima satu sistem didikan moral yang tegas dan tegang. Plato, sesungguhnya, adalah pendidik pertama yang memformulasi satu sistem pendidikan lengkap yang meliputi segenap aspek daripada pentadbirannya hingga ke satu kurikulum yang terperinci. Dalam Laws, Plato mengatakan bahawa keseluruhan sistem pendidikan patut diterajui oleh satu 'Penyelia Pendidikan' yang akan menyelia semua aspek pendidikan kanak-kanak kedua-dua jantina. . Beliau seharusnya 'seorang lelaki tidak kurang daripada 50 tahun, dan bapa satu buah keluarga sah, lebih baik kedua-dua jantina'. Di bawah beliau, terdapat penyelia-penyelia gimnasium dan sekolah yang bertanggungjawab ke atas penyenggaraan dan pendidikan yang diberikan, penyeliaan kehadiran dan penginapan kanak-kanak kedua-dua jantina dan hakim-hakim bagi peserta-peserta dalam pertandingan muzik dan olahraga. Pertandingan ini adalah penting disebabkan kerjaya Penguasa adalah ditentukan oleh keputusannya. Oleh kerana kesihatan dan keindahan bagi kedua-dua badan dan fikiran adalah matlamat penting bagi pendidikan Platonic (Laws, 788c), pendidikan, mengikuti adat Orang Yunani, adalah dibahagi kepada dua bahagian, iaitu gimnastik dan muzik (budaya). Pendidikan jasmani bermula sebelum kelahiran. Wanita hamil adalah dinasihatkan berjalan-jalan dan bergerak-gerak sebanyak yang mungkin kerana setiap jenis gerakan ada kena-mengena dengan kesihatan dan keindahan bayi yang belum lahir (Undang-undang, 789d). Plato juga mengatakan bahawa pendidikan prasekolah adalah tanggungjawab ibubapa yang memberi ajaran kepada anak-anak dengan disiplin yang boleh diukur. Sekiranya anak-anak terlalu dimanjakan, mereka akan mudah khuatir, jengkel dan mudah susah hati akibat perkara-perkara yang remeh dan kezaliman dan menyebabkan mereka tidak sesuai untuk kehidupan tempatan dan sivik' (Laws, 791c). Pendidikan kebudayaan bermula pada umur yang kecil melalui cerita-cerita yang diceritakan oleh ibu bapa kepada anak mereka. Plato memberi penekanan pada kandungan cerita-cerita kerana tanggapan pertama akan mempengaruhi minda dan aksara kanak-kanak. Jadi, kandungan cerita-cerita ini mesti ditapis. Permainan-permainan juga harus menyumbang kepada pendidikan kanak-kanak. Kata beliau, “Seseorang yang akan berbakat dalam sesuatu apabila dewasa harus berlatih dalam aspek tersebut sejak kanak-kanak lagi. (Law, 643b ) Dari umur 3 tahun hingga 6 tahun, kanak-kanak harus bermain bersama-sama di bawah penyeliaan seorang petugas wanita. Plato mencadangkan kanak-kanak memasuki sekolah apabila berusia 6 tahun. Mereka mula-mula mempelajari kemahiran membaca, menulis dan mengira. Muzik mula diajar pada umur 13 tahun dan mereka tidak dibenarkan memanjangkan atau memendekkan tempoh pembelajaran muzik sama ada mereka gemar atau benci muzik. (Laws, 809e -810a) Pelajar-pelajar juga terlibat dalam pelbagai jenis sukan, termasuk menunggang kuda dan latihan senjata. Keseimbangan antara kebudayaan dan gimnastik harusn seboleh-bohenya dikekalkan dengan sempurna. (Republic, 411c et seq.) Pada usia 18 tahun apabila tempoh pendidikan asas berakhir, mereka mesti menyertai pelbagai jenis pertandingan dan peperiksaan dan mereka diperlukan melibatkan diri secara eksklusif dalam latihan fizikal dan ketenteraan selama dua hingga tiga tahun. Pada usia 21 tahun, pelajar-pelajar dipilih berdasarkan prestasi lepas mereka untuk melanjutkan pengajian ke tahap yang lebih tinggi. Jadi, pendidikan adalah wajib sehingga usia 20 tahun. Pengajian tinggi ini, yang mengambil masa selama 10 tahun, terdiri daripada pengumpulan dan penyusunan sistematik pengetahuan yang dipelajari sebelum itu. Ini merupakan satu keperluan dalam pemahaman dialektik. (Republic, 537c) Pada peringkat ini, Laws akan dikaji sebagai manual politik, sains kemasyarakatan dan undang-undang perbandingan. (Laws, 811c-d) Penekanan khas diberikan ke atas kajian empat disiplin, iaitu aritmetik, geometri, astronomi dan keharmonian, untuk menyediakan pelajar mengkaji falsafah. Mengikut Plato, matematik membebaskan fikiran daripada sensasi, membiasakannya dengan dunia pemikiran tulen dan menjadikan jiwa mencapai kemuncak dunia idea. Melalui geometri, pelajar belajar bagaimana memanipulasi konsep-konsep (Republic, 510 – 511). Astronomi memulakan jiwa pada tatatertib dan keharmonian tetap bagi kosmos. Keharmonian bertumpu kepada pencarian dan pengetahuan tentang undang-undang. Pada usia 30 tahun dan bukan sebelumnya, pelajar-pelajar Plato akhirnya mula mengkaji falsafah atau dialektik. Selepas 5 tahun, mereka mesti “balik semula ke gua” dan berkhidmat selama 15 tahun dalam tentera dan perkhidmatan awam di mana mereka selalu diuji. Pada usia 50 tahun, sesiapa yang telah menunjukkan pencapaian prinsip-prinsip teori yang menyakinkan akan menerima latihan lanjutan selama 15 tahun, di mana ia mengandungi latihan bekerja. Hanya mereka yang dapat membuktikan bahawa mereka mampu menggunakan pendidkan yang diterima ke dunia sebenar akan layak untuk memasuki kelas pelindung. Lebih dari itu, hanya mereka yang menunjukkan minat dengan jelas terhadap kebajikan orang awam, layak menjadi pelindung.. Lebih dari itu, hanya mereka yang menunjukkan minat dengan jelas terhadap kebajikan orang awam, layak menjadi pelindung. Mereka yang lulus akan berpegang kepada tingkahlaku-tingkahlaku yang baik dan menggunakannya untuk memerintah negara. Apabila bersara, pegawai-pegawai kerajaan ini akan dapat berasa sepenuhnya keseronokan falsafah sebagai ganjaran jiwa mereka. Kota Plato pada asasnya adalah sebuah masyarakat pendidikan. Ia dicipta menerusi pendidikan. Ia boleh berterusan dengan syarat semua rakyatnya menerima satu pendidikan yang membolehkan mereka membuat keputusan-keputusan politik rasional. Pendidikan adalah untuk mengekalkan sesebuah negara sempurna (intact) dan mempertahankannya terhadap semua inovasi yang berbahaya. Matlamat pendidikan bukan perkembangan peribadi tetapi sebaliknya perkhidmatan bagi negeri, yang merupakan jaminan kepada kebahagiaan rakyatnya selagi mereka membenarkan ia menjadi penjelmaan keadilan.

TEORI PENDIDIKAN YANG DIMAJUKAN OLEH CONFUCIUS

Confucius hidup dalam “Zaman MusimBunga dan Musim Luruh” (Spring & Autumn Period) di mana negara-negara di China berperang antara satu sama lain dan menawan sebanyak-banyak tanah yang boleh. Rakyat hidup dalam keadaan azab-sengsara dan tidak selamat manakala orang-orang bangsawan dapat menikmati kehidupan yang mewah. Pemerintah-pemerintah boleh diguling bila-bila masa oleh pemerintah negara-negara lain atau pembesar-pembesar sendiri. Confucius mengkritik zaman itu merupakan zaman kacau-bilau dan kurang bermoral. Beliau berpendapat cara penyelesaian masalah itu adalah mendidik supaya orang ramai mengikut prinsip-prinsip serta ajaran-ajaran pendeta dahulu. Justeru, beliau menegaskan ajaran-ajaran pendeta dahulu dalam kelasnya. Beliau juga telah mengemukakan banyak ungkapan bijak dan teori-teori tentang undang-undang, kehidupan dan kerajaan. Beliau membantu kerajaan dan maharaja dengan pengajaran-pengajaran mengenai bagaimana maharaja patut memerintah negeri dengan jayanya. Falsafah Confucius menekankan prinsip moral peribadi dan politik, ketepatan hubungan sosial, keadilan dan keikhlasan. Dalam zaman perpecahan dan peperangan antara negara-negara feudal yang tidak berhenti-henti, Confucius berikhtiar untuk mengembalikan Mandat Syurga (Mandate of Heaven) yang dapat menyatpadukan “dunia” (iaitu China) dan mengurniakan keamanan dan kemakmuran kepada rakyat. Oleh kerana visi kesempurnaan individu dan sosial beliau diinterpretasikan sebagai pengembalian masyarakat yang bertatatertib seperti zaman dahulu, beliau menggunakan institusi-institusi dan adat lepas untuk menggerakkan agenda politiknya yan baru: pengembalian sebuah negara yang bersatupadu di mana pemerintah-pemerintah akan mewarisi kuasa berdasarkan merit moral dan bukan “parentage”. Pemerintah-pemerintah seperti itu akan menyebarkan akhlaknya kepada rakyat dan bukan memaksa rakyat mengikut tingkahlaku yang betul melalui undang-undang dan peraturan-peraturan. Salah satu ajaran-ajaran Confucius yang berpengaruh ialah keutamaan teladan individu mengatasi undang-undang tingkahlaku explisit. Disebabkan ajaran-ajaran moral beliau lebih menekankan pembinaan akhlak kendiri, pelagakan contoh-contoh moral, dan pencapaian penghakiman mahir daripada pengetahuan mengenai peraturan-peraturan, (“emphasises self-cultivation, emulation of moral exemplars, and the attainment of skilled judgment rather than knowledge of rules”), etika Confucius boleh dikenali sebagai sejenis etika “virtue” (virtue ethics). Beliau mengutamakan ketaatan kepada keluarga, pemujaan nenek-moyang, kehormatan kepada orang-orang tua oleh anak-anak mereka, kehormatan kepada suami oleh isteri-isteri mereka dan keluarga sebagai asas kepada sebuah kerajaan yang ideal. Confucius mengemukakan prinsipnya yang terknal seperti “Jangan melakukan kepada orang lain apa yang kamu tidak ingin dilakukan kepada diri sendiri” (Peraturan Emas) (Do not do to others what you do not want done to yourself" Golden Rule). Beliau juga menyeru orang-orang China, terutamanya yang memiliki kekuasaan politik, mencontohi teladan-teladan dahulu. Adat / Etika (Li) Teori etika Confucius seperti yang dinyatakan dalalm buku “Li” berdasarkan atas tiga konsep aspek kehidupan yang penting, iaitu adat mengenai korban kepada nenek-moyang dan pelbagai dewa-dewi (deities), institusi-institusi sosial dan politik, dan etika tingkahlaku harian. Konsep-konsep ini adalah berkaitan dengan melakukan perkara yang sepatutnya pada masa yang tertentu, dan berhubung dengan kepercayaan bahawa latihan dalam Li, yang dibentuk oleh pendeta-pendeta lepas mengajar manusia nilai-nilai akhlak yang merangkumi penilaian etika mengenai bila Li mesti diikuti dalam konteks-konteks atau keadaaan-keadaan tertentu. Analect II,3 menyatakan bahawa “dengan membimbing rakyat dengan perintah pentadbiran (“administrative injunctions”) dan meletakkan mereka di tempat mereka melalui undang-undang, mereka akan mengelakkan diri daripada hukuman tetapi tanpa sebarang perasaan malu. Membimbing mereka dengan “excellence” dan meletakkan mereka di tempat mereka melalui latihan peranan dan adat istiadat, di samping membina satu perasaan malu, mereka akan mengawal diri sendiri secara harmoni”. Ini adalah kerana Confucius berpendapat bahawa di bawah hukuman undang-undang selepas tindakan-tindakan yang haram, manusia biasanya akan bertindak mengikut undang-undang tanpa memahami alasan-alasan mengapa mereka harus bertindak begitu. Sebaliknya, adat (Ritual), corak tingkahlaku dibentuk secara dalaman dan boleh memberi pengaruh sebelum sesuatu tindakan diambil. Dengan itu, manusia akan bertindak betul kerana mereka takut malu. Mengikut Confucius, makna adat (ritual) merangkumi kesopanan dan kelakuan hingga ke kefahaman kedudukan seseorang dalam masyarakat. Secara luaran, adat digunakan untuk membezakan antara manusia; penggunaannya membolehkan manusia mengetahui siapa yang muda dan siapa yang tua, siapa adalah tetamu dan siapa adalah tuan rumah dan sebagainya. Secara dalaman, adat memberikan panduan kepada manusia tentang tanggungjawab mereka terhadap manusia lain dan apa yang diharap dari mereka. Penjiwaan (internalization) adalah proses utama dalam adat (ritual). Formaliti tingkahlaku menjadi terbatin secara progresif, keinginan-keinginan adalah disalurkan dan pemupukan keperibadian menjadi tanda kebenaran sosial. Mematuhi adat dengan keikhlasan menjadikan adat satu cara yang paling berkesan untuk memupuk perangai seseorang. Adat boleh diibaratkan sebagai satu cara unutk mencari keseimbangan antara sifat-sifat berlawanan yang mungkin membawa kepada konflik. Ia membahagikan manusia kepada beberapa kategori, dan membentuk hubungan berhierarki melalui protokol-protokol dan upacara, memberikan setiap manusia satu tempat dalam masyarakat dan satu gaya tingkahlaku yang sesuai. Yi (Righteousness) Satu konsep lagi yang dikemukakan oleh dalam teori pendidikan Confucius ialah Yi yang bermakna apa yang paling baik dilakukan dalam konteks dari kacamata etika. Ia adalah bertentangan dengan tindakan yang dilakukan untuk kepentingan diri sendiri. Sungguhpun tindakan seseorang untuk kepentingan diri tidak semestinya buruk, dia akan menjadi seorang yang lebih baik, “righteous” jika kehidupannya mengikuti satu arah yang dibentuk untuk mencapai “kebaikan yang lebih besar”. Ia bermakna melakukan sesuatu yang betul untuk alasan yang betul. Ren (Humaneness) Ren merupakan satu “kebaikan” seseorang memenuhi tanggunjawabnya terhadap manusia lain, biasanya diterjemahkan sebagai “kemurahan hati” atau “humaneness” (atau “Goodness”, Arthur Waley). Sistem moral Confucius berasaskan “empati” (empathy) dan kefahaman atas orang lain. Dengan memupuk tindakbalas secara spontan seseorang supaya ia dapat memberi panduan kepada tindakannya secara intuitif (intuitive) adalah lebih baik daripada hidup mengikut peraturan-peraturan “Yi”. Nilai “Ren” adalah berkait rapat dengan Golden Rule “one must always treat others just as one would want others to treat oneself” dan “What you do not wish for yourself, do not do to others" dan bertujuan untuk memupuk keharmonian antara manusia dengan mengenalpasti kepentingan diri dan manusia lain. Rén juga mempunyai satu dimensi politik dan adalah asas bagi teori politik Confucius. Jika raja itu tidak mempunyai rén, Confucius berpendapat bahawa adalah susah atau tidak mungkin rakyat baginda bertingkahlaku keperimanusiaan. Seorang raja autokratik yang tidak berperikemanusiaan terhadap rakyat akan kehilangan mandat syurga (Mandate of Heaven) untuk memerintah dan tidak harus dituruti. Tetapi, rakyat mesti taat kepada seorang raja yang memerintah secara kemanusiaan dan mengambil tahu kebajikan rakyat. Meritokrasi (Meritocracy) Mengikut Analeks(XV,39), Confucius mengatakan bahawa “tidak patut wujud perbezaan kelas dalam pengajaran” (In teaching, there should be no distinction of classes). Sesiapa pun berhak menerima pendidikan tanpa mengira latarbelakangnya, samada dia berasal dari kelas bangsawan atau kelas bawahan. Seseorang dari kelas bawahan juga boleh menjadi “Junzi” (gentleman) sekiranya dia memiliki sifat-sifat yang mulia manakala anak raja yang tidak tahu malu hanya seorang “Xiao Ren” (Small man). Beliau menerima pelajar-pelajar dari pelbagai kelas sosial sebagai pelajar-pelajar atau pengikut-pengikutnya. Ini merupakan satu demonstrasi dan bantahan yang jelas terhadap struktur feudal dalam masyarakat China pada masa itu. Seterusnya, Confucius mengemukakan ide meritokrasi yang membawa kepada pengenalan sistem peperiksaan diraja di China. Sistem ini membolehkan siapa-siapa yang lulus dalam peperiksaan menjadi pegawai kerajaan, iaitu satu kedudukan yang membawa kekayaan dan kehormatan untuk seluruh keluarga. Calon-calon untuk jawatan awam telah dipanggil untuk peperiksaan berkenaan dengan keunggulan moral mereka oleh maharaja. Sesiapa yang ingin menjadi pegawai kerajaan mesti membuktikan kebolehan dan nilainya melalui peperiksaan bertulis. Satu pencapaian Confucius lagi ialah penubuhan sekolah yang telah menghasilkan ramai negarawan yang memiliki perasaan kenegaraan dan tanggungjawab yang kuat, yang dikenali sebagai “Rujia”. Beliau juga memuji raja-raja yang menyerahkan pentadbiran negara kepada orang yang paling berkelayakan berbanding dengan kepada anak-anak sulung baginda. Hubungan (Relationship) Hubungan adalah satu aspek penting dalam Confucianism. Tanggungjawab-tanggungjawab tertentu timbul dari suatu keadaan tertentu berhubung dengan orang lain. Seseorang individu secara spontan mempunyai beberapa hubungan berbeza dengan orang-orang yang berlainan. Umpamanya, dia boleh menjadi seorang junior terhadap ibubapa dan orang-orang tua-tua, dan sebagai “senior” terhadap adik-beradik, pelajar dan sebagainya. Sementara junior terhutang budi terhadap senior, senior juga perlu murah hati dan mengambil tahu junior-juior. Keharmoian sosial merupakan matlamat utama Confusianisme. Ia akan mengakibatkan setiap indivdu mengetahui status dalam masyarakat dan memainkan peranannya dengan baik. Ketaatan kepada ibubapa (Filial piety) Ketaatan kepada ibubapa merupakan antara keahklakan yang paling penting dalam budaya China dan mesti ditunjukkan terhadap manusia yang hidup dan yang telah meninggal (termasuk nenek moyang). Ia bercirikan kehormatan seseorang anak terhadap ibubapanya. Ia telah dikembangkan lagi kepada satu siri lima hubungan (a series of five relationships), iaitu pemerintah terhadap menteri, bapa terhadap anak, suami terhadap isteri, abang terhadap adik dan kawan terhadap kawan. Tugas-tugas tertentu telah ditetapkan untuk setiap individu dalam set hubungan-hubungan tersebut. Tugas-tugas seumpama adalah juga dilanjutkan kepada si mayat, di mana yang hidup itu mesti menghormati si mati dalam keluarga mereka. Ini membawa kepada penghormatan terhadap nenek moyang. Dalam masa ketaatan kepada ibu bapa dianggap penting dalam sistem perundangan China, seorang penjenayah akan dihukum lebih keras jika pesalah telah melakukan jenayah pada seorang ibubapa, bapa-bapa selalu memiliki kuasa yang besar ke atas anak mereka. Kesetiaan (Loyalty) Ketaatan bermakna individu-individu yang diperintah mesti taat setia terhadap pemerintah mereka yang dikatakan telah menerima “amanah syurga” (Mandate of Heaven) kerana moral dan kejujuran pemerintahnya. Ia lebih menitikberatkan obligasi yang diperintah kepada pemerintah tetapi sebaliknya kurang terhadap kewajipan-kewajipan pemerintah kepada rakyat yang diperintah. Konsep kesetiaan telah diperluaskan kepada tanggungjawab-tanggungjawab terhadap kawan, keluarga dan pasangan di mana kesetiaan terhadap keluarga diberi keutamaan, diikuti oleh kesetiaan terhadap pasangan, pemerintah dan akhirnya kawan. Kesetiaan merupakan salah keahlakan yang utama dalam fikiran Confucius khasnya dan kebudayaan China amnya. Bagaimanapun, Confucius menyedari konflik selalu wujud antara Kesetiaan terhadap negara atau pemerintah dengan ketaatan terhadap ibubapa atau keluarga dan banyak peristiwa telah berlaku dalam sejarah China di mana seseorang anak perlu membuat keputusan yang bijaksana semasa berhadapan dengan situasi ini. Junzi (Gentleman) Confucius menyeru semua manusia berusaha untuk mencapai ideal menjadi seorang Junzi (Gentleman or Perfect man). Junzi dianggap sebagai seorang individu yang memiliki keakhlakan “saint”, sarjana dan “gentleman”. Junzi juga diharap menjadi satu panduan atau teladan moral kepada masyarakat. Mereka mestilah memupuk nilai-nilai moral dalam diri sendiri, menunjukkan ketaatan kepada ibubapa dan kesetiaan kepada negara atau pemerintah serta memupuk kemanusiaan atau kemurahan hati.

PERSAMAAN TEORI PENDIDIKAN YANG DIMAJUKAN OLEH PLATO DAN CONFUCIUS

Sungguhpun Plato dan Confucius berasal dari dunia Barat dan Dunia Timur masing-masing, tetapi wujud banyak persamaan jika kita membandingkan teori pendidikan yang dimajukan oleh kedua-dua ahli falsafah dan pendidik.

Matlamat Pendidikan

Tidak dapat dinafikan bahawa matlamat utama yang ingin dicapai oleh mereka melalui pendidikan tidak lain tidak bukan untuk mewujudkan satu masyarakat yang berharmoni di mana kebajikan rakyat dalam sesebuah negara diberi perhatian oleh pemerintah dan dapat hidup dalam keadaan aman sejahtera. Meskipun istilah yang digunakan oleh Plato dan Confucius adalah berbeza, iaitu “keadilan” dan “harmoni”, tetapi matlamat muktamad adalah sama, iaitu kebajikan rakyat mestilah dipelihara. Teori-teori pendidikan mereka adalah berkait rapat dengan politik dan bertujuan untuk mempengaruhi corak dan cara pemerintahan pemerintah-pemerintah negara. Kedua-dua ahli falsafah tersebut menegaskan bahawa pemerintah-pemerintah mestilah memiliki nilai-nilai murni yang baik seperti kejujuran dan bermoral agar rakyat dapat mencapai kehendak mereka, iaitu keadilan dan harmoni dalam negara. Kebajikan rakyat mestilah lebih diberi keutamaan daripada kepentingan diri sendiri seperti yang dicadangkan oleh Plato bahawa insitusi keluarga dan hak milik persendirian harus dihapuskan di kalangan pemerintah . Satu contoh yang ketara mengenai konsep ini ialah apabila Confucius menemui seorang wanita yang menangis di hadapan kubur dan mengatakan bahawa suami, mertua dan anaknya dibunuh oleh harimau. Apabila Confucius menanyakannya mengapa dia tidak mahu meninggalkan tempat yang merbahaya itu, wanita tersebut menjawab bahawa tidak terdapat kerajaan yang menindas rakyat di tempat ini. Confucius pun mengatakan bahawa “Kerajaan yang menindas rakyat adalah lebih garang dan ditakuti daripada seekor harimau” (An oppressive government is fiercer and more feared than a tiger. 苛政猛于虎) Ini bermakna kerajaan di tempat tinggal wanita tersebut tidak memerintah dan menjaga kebajikan rakyat dengan baik dan kerajaan seperti itu lebih ditakuti daripada seekor harimau oleh rakyatnya.

Peperiksaan

Kedua-dua ahli pendidik tersebut sama-sama mementingkan sistem meritokrasi, iaitu pemilihan orang yang menerajui pemerintahan negara berdasarkan kelayakan dan akhlak dan bukan melalui sistem warisan. Peperiksaan telah dicadangkan untuk menapis mereka yang berkaliber daripada berjuta-juta rakyat. Peperiksaan digunakan untuk memilih individu untuk mengisi tempat-tempat kosong pemerintahan yang sesuai dengan kebolehan mereka. Umpamanya, Plato mencadangkan peperiksaan pada tahap-tahap tertentu untuk memilih individu-individu yang sesuai untuk menjadi Raja Berfalsafah, Pembantu Penguasa dan Golongan Pekerja yang masing-masing memainkan peranan mereka. Begitu juga Confucius mengemukakan sistem peperiksaan, yang berjalan hampir 2000 tahun sehingga Dinasti Manchu, yang bertujuan untuk memilih kumpulan terpelajar yang bermoral yang bertekad untuk berkhidmat kepada negara untuk kebajikan rakyat.

Persamaan Hak Untuk Menerima Pendidikan

Plato dan Confucius berpendapat bahawa semua manusia harus diberikan peluang dan hak yang sama untuk menerima pendidikan, tanpa mengira status masyarakat mereka. Malahan, Plato mengatakan tiap-tiap kelas dalam suatu masyarakat memiliki hak-hak kewarganegaraan dan salah satu daripadanya ialah hak untuk mendapat pendidikan. Misalnya, Plato mencadangkan kedua-dua kaum lelaki dan kaum wanita untuk menerima pendidikan di sekolah manakala Confucius juga mengatakan bahawa perbezaan kelas tidak harus wujud dalam pendidikan.(In teaching, there should be no distinction of classes. 有教无类, Analects XV, 39) Hujah Confucius dalam konteks ini bertumpu kepada individu-individu daripada pelbagai status masyarakat dan semua boleh menjadi pelajar beliau tanpa mengira latarbelakang mereka dari golongan bangsawan atau golongan petani.

Kurikulum Pendidikan

Kurikulum sistem Pendidikan yang dicadangkan oleh Plato dan Confucius mempunyai banyak persamaan. Kedua-duanya mementingkan kurikulum intelek, moral , jasmani dan budaya. Antaranya, Plato memasukkan pengajaran matapelajaran matematik, sains, geometri, sejarah dan astronomi dalam kurikulum intelek manakala Confucius memasukkan matematik dan “calligraphy” dalam kurikulum intelek. Di samping itu, kurikulum mereka juga merangkumi pendidikan jasmani di mana Plato menekankan gimnastik dan ilmu mempertahankan diri sementara memanah (arhcery) dan “charioteering” ditekankan oleh Confucius. Dari segi budaya, Plato menitikberatkan muzik manakala Confucius mementingkan kedua-dua muzik dan adat (rite). Mengikut Confucius, individu yang mahir atau mencapai kecemerlangan dalam “Six Arts” (iaitu Rites, Music, Archery, Chariotterigm, Calligraphy and Mathematics) dianggap telah mencapai tahap kesempuranaan dan sebagai Junizi (a perfect gentleman) “Six Arts” merupakan asas utama falsafah Confucius. Ilmu falsafah juga diutamakan oleh kedua-dua pendidik tersebut dengan Plato juga memasukkan aspek pentadbiran dan keharmonian (iaitu pencarian dan pengetahuan tentang undang-undang) dalam kurikulumnya. Sememangnya pendidikan moral juga terkandung dalam kurikulum pengajaran Plato dan Confucius. Satu matlamat sama yang ingin dicapai dalam kurikulum pendidikan Plato dan Confucius ialah untuk mewujudkan individu yang bermoral, berakhlak dan jujur sungguhpun mereka masing-masing ingin menghasilkan Raja Berfalsafah dan Junizi.

PERBEZAAN TEORI PENDIDIKAN YANG DIMAJUKAN OLEH PLATO DAN CONFUCIUS

Perbezaan-perbezaan juga didapati antara teori-teori pendidikan yang dimajukan oleh Plato dan Confucius.

Pengajaran Moral

Dalam program pendidikan moral, Confucius lebih mengutamakan kaedah pencontohan peribadi (personal exemplification) daripada kaedah peraturan-peraturan explisit tingkahlaku (explicit rules of behaviour). Pengajaran moral beliau menitikberatkan penanaman nilai-nilai secara kendiri, pelagakan contoh-contoh moral, dan pencapaian penghakiman mahir daripada pengetahuan mengenai peraturan-peraturan (self-cultivation, emulation of moral exemplars and the attainment of skilled judgment rather than knowledge of rules). Beliau jarang bergantung pada penghujahan secara menaakul. Pengajaran nilai-nilai sering disampaikan secara tidak langsung melalui “allusions, innuendo” dan malahan “tautology”. Contohnya, apabila kandang kuda terbakar, Confucius yang sedang balik dari pejabat bertanya, “ Ada sesiapa yang cendera?” Beliau tidak bertanyakan tentang kuda-kuda. (Analects X.11 ) Pengajaran yang ingin disampaikan melalui contoh tersebut ialah Confucius menegaskan nilai murni manusia mengatasi harta dan pelajar dibimbing untuk mencerminkan samada tindakbalas mereka adalah sehala dengan Confucius atau sekurang-kurangnya boleh meneruskan kemajuan kendiri dalam etika mereka. Plato pula menggunakan dua pendekatan dalam pengajaran moral. Pertama, kaedah Indoktrinasi (Indoctrination) digunakan untuk menanam nilai-nilai murni pada pelajar-pelajar yang lebih muda atau yang mempunyai intelek yang rendah. Kedua, latihan intelek cergas digunakan pada pelajar-pelajar yang lebih cerdik.

Persamaan Hak Untuk Menerima Pendidikan

Sungguhpun Plato dan Confucius sama-sama mencadangkan persamaan pendidikan untuk semua, tetapi aspek yang ditumpukan oleh kedua-dua mereka adalah berlainan., Misalnya, Plato mencadangkan kedua-dua kaum lelaki dan kaum wanita untuk menerima pendidikan di sekolah dan pendidikan adalah wajib untuk semua, terutamanya golongan Penguasa. Sebaliknya, meskipun Confucius juga mempunyai pendapat yang sama, tetapi beliau tidak menyentuh tentang kaum wanita berhak menerima pendidikan kerana ini adalah bertentangan fikiran kuno masyarakat China.

Nilai-Nilai

Dari konteks pendidikan moral, meskipun kedua-dua Plato dan Confucius menegaskan nilai-nilai murni harus disemai dalam kepeirbadian setiap individu, tetapi Plato hanya membincangkan secara am dalam aspek ini manakala Confucius telah mengutarakan banyak nilai yang harus dimiliki oleh seorang Juinzi. Plato hanya menyentuh sifat-sifat yang baik dan kejujuran pada individu. Confucius pula menegaskan nilai-nilai seperti Kesetiaan kepada negara dan raja (忠, Loyalty), Ketaatan kepada ibubapa (孝, Filial Piety), Humaneness (仁), Righteousness (乂), adat (礼, rites or rituals) (Nilai-nilai ini telah dihuraikan di bahagian 5). Boleh dikatakan bahawa nilai-nilai moral tersebut telah berakar umbi dalam hati sanubari bangsa China selama beribu-ribu tahun sehingga hari ini.

Pendidikan Moral

Dalam pendidikan moral Plato, beliau mencadangkan ganjaran dan hukuman harus diberikan kepada pelajar-pelajar mengikut tingkahlaku mereka. Pelajar yang melakukan perbuatan yang baik akan mendapat ganjaran dan sebaliknya. Beliau percaya seseorang individu akan cuba berkelakuan baik agar dapat mengelakkan diri dari mengalami perasaan sakit. Bagaimanapun, Confucius menekankan bahawa manusia mesti belajar adat dan tidak melakukan kesalahan bukan kerana takut akan menerima kesakitan atau hukuman, tetapi adalah disebabkan oleh rasa malu yang wujud dari hati sanubari sendiri apabila dia melakukan kesalahan. Dengan cara begitu, perasaan malu dapat diwujudkan, corak tingkahlaku akan dapat dibentuk secara dalaman dan mereka akan mengawal diri sendiri secara harmoni.

Hujah Untuk Menghapuskan Rasuah dan Nepotism

Plato mengemukakan satu cadangan yang agak radikal dalam sistem pendidikan beliau di mana Raja Berfalsafah atau pemerintah mestilah merupakan seorang yang telah mengatasi sistem pembatasan melalui sistem pendidikan. Ini bermakna institusi keluarga dan hak milik persendirian mesti dihapuskan di kalangan pemerintah kerana Plato berpendapat adanya hakmilik persendirian akan mengurangkan kewajipannya sebagai seorang pemerintah tetapi sebaliknya menyebabkannya lebih mengutamakan kepentingan persendirian. Cadangan Plato ini bertujuan menghentikan pertempuran dalam batin antara keinginan untuk menjaga kepentingan negara atau kepentingan persendirian. Dengan kata lain, Plato telah mengemukakan ide-ide yang berkaitan dengan komunisme (communism). Confucius selalu dikritik kerana tidak mencadangkan undang-undang digunakan atau cara-cara untuk menangani gejala-gejala rasuah dan nepotism. Gaji pegawai berkedudukan rendah terlalu rendah untuk menyara hidup manakala gaji pegawai berkedudukan tinggi adalah lebih rendah daripada peniaga yang berjaya telah menyemarakkan gejalah yang tidak diingini ini. Walau bagaimanapun, nilai Lian (廉) dicadangkan oleh Confucius untuk disemai dalam hati sanubari manusia supaya manusia tidak tamakkan kuasa dan kekayaan semasa berkuasa.

KESIMPULAN

Plato dan Confucius merupakan ahli-ahli falsafah, pemikir-pemikir dan pendidik-pendidik yang teragung dalam sejarah manusia. Mereka telah mengemukakan banyak pendapat yang bernas dan memberi banyak sumbangan kepada pelbagai lapangan dalam kehidupan manusia. Teori-teori, baik dalam aspek pendidikan atau aspek politik dan sebagainya, yang dikemukakan oleh mereka telah mendatangkan pengaruh dan kesan yang besar kepada umat manusia. Tidak dinafikan bahawa setengah-setengah ajaran-ajaran dan fahaman-fahaman mereka masih diterima dan diaplikasikan oleh manusia pada hari ini meskipun sebahagian daripada mereka terlalu ideal dan tidak sesuai dengan kehidupan pada zaman moden ini. Nilai-nilai yang diutarakan oleh Confucius, seperti kesetiaan kepada negara, ketaatan kepada ibubapa, “ren”, “yi” dan adat masih berakar-umbi dalam kebudayaan bangsa China, Japan, Korea dan sebagainya. Konsep “kesamaan”, “keadilan” dan “keharmonian” yang dikemukakan oleh mereka masih menjadi matlamat yang diidam-idamkan oleh semua manusia pada zaman ini sugguhpun matlamat-matlamat tersebut merupakan satu sasaran yang memerlukan jangkamasa yang panjang untuk dicapai. Teori-teori mereka juga telah mempengaruhi fahaman-fahaman pemikir-pemikir moden, seperti Karl Marx dan sebagainya.

BIBLIOGRAFI
Abu Al-Hasan Al-Mawardi, < http://www.sunnah.org/history/Scholars/al_mawa... ;

Aristotle, 2 December 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Aristotle> ;

Charles Hummel, “Educational Policy In The Ideal State”, Plato, PROSPECTS: the quarterly review of education (Paris, UNESCO: International Bureau of Education), vol. 24, no. 1/2, 1994, ©UNESCO: International Bureau of Education, 1999. Confucianism, 10 Dec 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Confucianism> .

Confucius, <http://www.crystalinks.com/confucius.html> .

Confucius, 30 November 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Confucius> .

Jean-Jacques Rousseau, 2 December 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Jean-Jacques_Rous... ;

John Locke, 2 December 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Hobbes> ;

Karl Heinrich Marx, 3 December 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wiki Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Karl_Marx> ;

Latif Kamaludin, Modul JKP213 Falsafah Politik, Pusat Pengajian Pendidikan Jauh, Universiti Sains Malaysia, Pulau Pinang, 2008. Michael H. Hart , Senarai 100 tokoh yang paling terpengaruh dalam sejarah, Golden Books Centre Sdn Bhd, Selangor, 2003. Plato, 1 December 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Plato> ;


Politik, 20 November 2008, Wikipedia bahasa Indonesia, ensiklopedia bebas, Wikimedia Foundation, Inc., < http://id.wikipedia.org/wiki/Politik> ;

Sayyid Abul A'la Maududi, 23 November 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Sayyid_Abul_Ala_M... ;

Six Arts, 29 Oct 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Six_Arts> .

Thomas Hobbes, 26 November 2008, Wikipedia, the free encyclopedia, Wikimedia Foundation, Inc., <http://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Hobbes>;

赵明福

原赵明福安息。 希望那些造成他死亡人士和他们的全家人染上癌症，早死早好。

CINA BODOH 华人笨蛋

转载欧阳文风的文章，《华人笨蛋！》我已经很久没有这么生气了。早上在纽约读到赵明福死的新闻，还有反贪污委员会的反应，加上政府高官如纳兹里的言论，我对我的国家彻底失望！接下来，再在〈独立新闻在线〉读到陈文华揭露如何被反贪委员会盘问，调查官员极尽恐吓威胁之能事；如此对待一名市议员，甚至比犯人也不如，这个国家是极权的共产主义国度吗？更糟糕的竟然还是调查官员不允许陈文华坐着「协助调查」（这是好听说词，哪有人如此对待协助者），还指着他的眉心，开口大骂他「CINABODOH!」。一名市议员被调查官员以如此种族主义的字眼谩骂，如果这个官员不被对付，你以为这个国家可能对一般华人平民有多好？基宫案无声无息，反贪委员却忙着调查欧阳捍华、刘永山、郭素沁、黄洁冰、杨巧双、谢永贤、李宝霖，对了，还有赵明福。这些人不是不能调查，但更明目张胆的基宫案到底是怎么一回事？一名牙医到底有甚么本事兴建壮观如皇宫般的住家，一扇门就可以等于一幢单层排屋的价格，钱从哪里来？明显的问题不查，却敲锣打豉查几个年轻的民联议员，这是甚么意思？反贪污委员会到底是反民联，还是反贪污？更甚的是，竟然骂陈文华「华人笨蛋」？！反贪委员会这是一个怎么病态的组织？！不过，或许他骂得对，或许华人真的是笨蛋！否则，怎么可能默默忍受这种侮辱？华人真的可能是笨蛋，明知贪官那么多，明知马华民政当家不当权，还有华人支持马华民政，还有华人投票支持国阵。华人真的很有可能是笨蛋，种族主主义横行，马华民政到底做了甚么？有官员骂华人市议员是笨蛋，马华民政的声音在哪里？可我们的华社会还有人笨到以为马华民政是我们的希望。这种华人不够笨吗？华人真的非常有可能是笨蛋，安华当年的黑眼圈，马哈迪说他是自己打自己，真的有人相信，一大把一大把的选票就这样给了当年的马哈迪和国阵，根本不理马哈迪是怎么以种种恶法治国。许多华裔优秀学生进不了大学，拿不到外国深造奖学金，马来人却没有这种问题。这是种族主义，还不够明显吗？笨蛋！可是面对种种不公平的政策，动不动国阵还有人拿出５１３来吓选民，可还有华人还是支持国阵，这些华人不是笨蛋又是甚么？华人是笨蛋？！真的，我越来越怀疑马来西亚有许许多多的华人是笨蛋。懦弱、无知、贪生怕死、欺善怕恶、别人施舍一点甜头，就晕头转向，只想赚钱，只想发财，有奶就是娘，这种人不是蠢才笨蛋又是甚么？醒醒吧！如果这时候还不醒，还不辨是非，还不反抗，真是彻头彻尾的经典超级大笨蛋！

Bull Shit

慕尤丁勸民眾冷靜‧警方須透明調查國內 頭條新聞 2009-07-17 18:00 副首相丹斯里慕尤丁敦促人民冷靜和理性看待行動黨雪州行政議員歐陽捍華政治秘書趙明福墜樓的命案，切勿作出各種猜測和指責。（圖：星洲日報）（布城）副首相丹斯里慕尤丁敦促人民冷靜和理性看待行動黨雪州行政議員歐陽捍華政治秘書趙明福墜樓的命案，切勿作出各種猜測和指責。他承認這是一宗引起人民關注的重大命案，並強調警方必須透明化及在不隱瞞真相的情況下，嚴密調查此案。【Maxis用戶現在可通過3G手機瀏覽視頻新聞，馬上以Video Call撥打*22822。每分鐘收費RM0.20。】強調不會隱瞞真相“政府不會隱瞞真相，警方和其他機構也必須透明化調查此案。“不論是反貪污委員會或政黨，都不能阻止警方傳召涉及者前來助查。”慕尤丁今日（週五，7月17日）早上主持外勞及非法移民內閣委員會會議後，針對民聯要政府成立獨立調查委員會，以徹查趙明福離奇墜樓案，發表談話。針對此案引起市面上各種猜測問題，他說，一些人可能過於情緒化，但他勸告各界不要作出猜測和指責，避免引起誤解。他說，這種嚴重的案件，應該交由警方調查，人民最好等待報告出爐，不要冤枉好人。政府也希望能水落石出詢及此命案會否影響反貪污委員會的形象時，他重申此案還在調查中，現階段沒有必要指責他人。一切應交由警方調查，政府也希望真相能水落石出。提及週五早上有數百人在沙亞南雪州反貪污委員會總部抗議的問題，他說，任何人若發動和參與非法集會，就準備面對後果，屆時，切勿責怪警方。他說，如果要抗議也必須依據條例行事，事先申請准證，否則，違例者可被對付，這是保安當局的責任。


Do you believe his promise and what he said?？？？？Remember or not authority concerned and former enforcer still denied a high ranking officer hit a politician in the lockup (Black Eyes) after the "Black eyes" were shown on the papers? Instead, they accussed the injury was self-inflicted.

还记得黑眼圈事件吗？有关当局和涉及者曾经否认。反之，他们还指责受害者自己伤害自己。所以， 你能相信他们的话吗？？？？

七言绝句

猪政狗府蛇议员
贪官污吏大团圆
官商相护饱私囊
苛政虐民似虎狼
痴心妄想先进国
若真发达天无眼
用人凡是视肤色
不可唯才是政策
如此态度募专才
真乃天下大笑话
招募喽啰雷声大
逐鹿中原势被逐
但愿议员夜夜亡
补选造福老百姓
头头皆患大头症
举止犹如隋炀帝
前途犹如日本船
国名改为迟早丸
朝令夕改无所从
国家迟早一定完

不要问我们能为这个国家做什么，要问这个国家能为我们做什么

上世纪六十年代，美国肯尼迪总统说：“不要问这个国家能为我们做什么，要问我们能为这个国家做什么” 。在这个二十一世纪，这句已不适合，因为现在的领袖们只关心自己和自己后代的好处，哪有“先天下之忧而忧，后天下之乐而乐” ？ 现时，人民应该说“不要问我们能为这个国家做什么，要问这个国家能为我们做什么” 。不要再傻呼呼了。快快醒觉吧！！！！